استفاده بیش از حد و نامناسب از مچ دست و در نتیجه اعمال فشار و کشش مکرر و مستمر بر آن رایج‌ترین دلیل آسیب دیدن مچ دست است. این آسیب دیدگی‌ها معمولاً در یک گروه قرار می‌گیرند و از آن‌ها با اصطلاح صدمه‌های کشیدگی مکرر یا rsiیاد می‌شود که عارضه‌هایی مانندسندرم تونل کارپال و التهاب تاندون و عضله را شامل می‌شود.
شکستگی استخوان‌های اسکافوئید (ناوی) و همیت (چنگکی) مچ دست، یعنی دو استخوان کارپ، نیمه در رفتگی و شکستگی قسمت انتهایی استخوان زند زبرین از دیگر آسیب دیدگی‌های متداول محسوب می‌شود که معمولاً برای درمان آن لازم است مچ دست چند هفته‌ای گچ گرفته شود و پس از آن با مچ بند طبی بی‌حرکت نگه داشته شود.
نوع مچ بند مناسب برای هر بیمار به ساختار آسیب دیده، شدت صدمه، حرکت‌های مجاز و فعالیت‌های ضروری حین بستن مچ بند بستگی دارد. دلایل متعددی را می‌توان برای ضرورت استفاده از مچ بند طبی برشمرد که رایج‌ترین آن‌ها :
مراقبت از مچ دست پس از شکستگی یا پیچ خوردن.
درمان صدمه‌های کشیدگی مکرر یا rsi .
درمان تونل سندرم کارپ .
انواع مچ بند:
مچ بند شستی کشی
مچ بند شستی چسبی .
مچ بند آتلدار .
مچ بند چسبی.
